علي بن أبي‌طالب
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
علی بن ابی‌طالب (به عربی: علي بن أبي طالب؛ ۱۳ رجب ۳۰ عام‌الفیل – ۲۱ رمضان ۴۰ هجری) ایمام أول مین تمامه شاخئن مذهب شیعه، خلیفهٔ چهارم مین خلفای راشدین أهل‌سنت، و عمو پسر و پیامبر (ایسلام) زما، ایسه.[۱] أنه پئر ابوطالب و أنه مار فاطمه بنت اسد ایسه و فاطمهٔ زهرا أنه خانم و حسن، حسین، و زینب اَن زاکان ایسن.[۲] اَمی ایمام به مدت ۵ سال خلیفه ببوسته و تمام ایسلامه شهران، غیر شام حکومت بوگوده. او چون شیعه مین ایمام و سنی مین از خلفا ایسه مین مسلمانان جایگاه برجسته‌ای بداره.[۳] گيلکؤن ٚ ويشترين دئبار ٚ جي تا ألؤن يته ويژه ایرادت نسبت به امام علي (ع) دأشتن ؤ دأرن ؤ اۊن ٚ پیرؤ (شيعه) بؤن ؤ هيسن، هيته'ني خئلي جه گيلان ٚ کارکياٰن چؤن عضدالدؤله ؤ خان احمدخان خۊ وصيت ٚ طبق ئبه نجف ؤ ايمام علي (ع) ٚ حرم نزيکي دفنا بؤن.
پانویس[دچينواچين]
سربس[دچينواچين]
- Nasr, Seyyed Hossein. “ʿAlī”. In Encyclopædia Britanica. 2012. Archived from the original on 14 May 2014. Retrieved 21 March 2012.
- Poonawala, Ismail. “ʿAlī b. Abī Ṭāleb”. In Encyclopædia Iranica. 2011. Archived from the original on 14 May 2014. Retrieved 21 March 2012.
- Gleave, Robert M.. “ʿAlī b. Abī Ṭālib”. In Encyclopaedia of Islam. 3rd ed. Leiden: Brill Online, 2014.