صفوئن
صفوئن (صفويئن) ىکته ايراني طاىفه بؤن کي ۱۰۷۵ تا ۱۲۹۶ ديلمي (۱۵۰۱ تا ۱۷۲۲ ميلادي) ايرانˇ مئن حۊکۊمت گۊدن. اي طاىفه شاهنشاهي بنأنأنکس شا اسماعيل بۊ کي ۱۰۷۵ ديلمي تبريزˇ مئن تاج بنأ خۊ سر ؤ اي سلسله آخري شا، شا سؤلطان حسين بۊ کي ۱۲۹۶ ديلمي افغانؤن أجي دباخته ؤ صفوئنˇ سلسله وردکته.
صفوئنˇ نتاج ؤ تبار
[دچينواچين]صفوئنˇ نتاج آذرباىجانˇ مئن، أردبيلˇ صۊفئن بؤن ؤ فارسي زوان ؤ ايشؤنˇ مذهب شافعي بۊ ؤأهلˇ سؤنت ؤ جماعت بؤن.[۱] اي طاىفه، شىخ صفي الدين أردبيلي نسل ايسن.
کسروي نيويسنه کي شىخ صفي ؤ اينˇ پئرؤن تا اؤره کي بشناخته بۊبؤرن، آذرباىجانˇ بۊمي ايسن ؤ ايشؤنˇ زوان آذري بۊ ؤ تۊرکي -کي شا اسماعيل اۊنأجي شعر گۊت- بازۊن اۊ خاندانˇ مئن راىج بۊبؤ. خأ گۊتن: شىخ صفي أجي تا شا اسماعيل کي ۲۰۰ سال بۊگذشته، صفوي طاىفه مئن سۊ ته دگرش وکته:
- شىخ سىد نبۊ ؤ اينˇ نبيره'ن سىد بۊبؤن؛
- شىخ سؤنني بۊ ؤ اينˇ نبيره، شا اسماعيل، سؤنني-کۊش شيعه بيرين بمأ؛
- شىخ فارسي-زوان بۊ ؤ اينˇ پسي بمأرؤن تۊرکئه قبۊل بۊدن.
صفوی پادشا'ن
[دچينواچين]اي سلسله نؤميترين شاهؤن شا عباس ايسه.
سربس
[دچينواچين]- ↑ احمد کسروی. شیخ صفی و تبارش. کاروند کسروی. ص۸۶-۵۵.