حزین لاهیجی
 |
اي وانيويس بۊشؤسۊبراز ؤ تميزکاري خأنه. هر قدر کي تينين اينˇ املا ؤ انشا ؤ دچينواچين ؤ دۊرۊسي سر بئترأکۊنين؛ بأزين اي تأگه ويگيرين. اي وانيويسˇ محتوىات شاىد قبۊل گۊدني نبۊن ىا بيطرف نبۊن ىا چاکۊدنحقه رعاىت نۊده بۊن. |
محمدعلی بن ابوطالب (اٚبۊطاليب ٚ محمدعلي) مؤتخللص به حَزین و معروف به شیخ علی حزین سال ۱۱۰۳ قمری، اصفهانˇ مئن به دونیا بمأ. حزین، شیخ زاهدˇ گیلانی نوادگؤنˇ جی ایسسه و یک‌ته جه اینˇ اوستادؤن، امیر سید حسین طالقانی ایسسه. حزینˇ لقب، علامه ذوالفنون نی ایسسه. هندی سبکˇ مئن، حزین، جزو آخری پیله شاعرؤنه و اینˇ آثار ایشؤنن: تذکره الشعرا، دیوان اشعار، صفیر دل، حدیقه ثانی و تذکارات العاشقین. حزین خو تاریخˇ کیتابˇ مئن اصفهانˇ وضعیته، افغانی‌ئنˇ حمله زمت، شرح بدأ دأنه.
حزینˇ زندگی
[دچينواچين]حزین، سال ۱۱۴۶ قمری، نادر شا ترسأ جی بوشؤ به هند و سال ۱۱۸۱ قمری، هفتاد و هشت سال داشت کی بنارسˇ مئن بمرده و هو شهرˇ مئن دفنأ بو. حزین، نادر شا ترسأ جی بوشؤ بو هند اینˇ قبر، بنارسˇ مئن، الؤن یک‌ته موهممˇ اسسؤنه ایسسه کی موسلمانؤن (هم شیعه‌ٰن و هم باخی) اونه زیارت کؤنن. حزینˇ برخی شعرؤن، به فرانسه زوانأ نی واگردؤن ببؤ.[۱]
سربس
[دچينواچين]- کریمی، یوسف، زندگی‌نامهٔ مشهورترین شاعران ایران، تهران: ۱۳۸۵، ص۱۶۳.