ايسلام ٚ زرين زمت

Wikipedia جي
(مسير عوضاؤدن اسلامˇ زرین زمت أجي)
ىکته کتابخؤنه، عباسئنˇ زمت. مقامات الحريري کتاب أجي.

ايسلام ٚ زرين زمت کي ايسلامˇ تاريخˇ مئن، تيتي گۊدن ؤ پيش شؤنˇ زمت بۊ، اۊ زمتˇ بۊمؤنسه أثرؤن ؤ وؤتؤن أجي، چارؤمي ؤ پنجؤمي قرن هجري قمري (هشتؤمي قرنˇ ميلادي مئنه' جي تا سيزدهؤمي قرنˇ ميلادي مئنه) بنه.[۱][۲] اي زمت، اسلامي کشورؤن، مخصۊصاً ايرانˇ مئن، پۊر پۊرˇ هۊنرمند ؤ صنعتگر ؤ فيلسۊف ؤ دانشپژۊه ؤ شاعر ؤ جؤغرافيدؤن ؤ مأندس ؤ نيويشتنکس ؤ شيميدؤن ؤ فيزيکدؤن ؤ پزشک ؤ تاجر ؤ... بۊ.[۳]

اسلامˇ زرين زمتˇ مۊسلمان دانشمندؤن، دۊنىا مئن نۊجۊم ؤ ستاره-شناسئه بنابۊدن.[۴]

اۊرۊپا تيتي گۊدن، مئني سده'ن (قرون وسطی)ˇ پسي ىکته دليلؤن اي بۊ کي اسلامˇ زرين زمتˇ کتابؤنه کارأىته.[۵][۶][۷]

زمتˇ سرأىتن[دچينواچين]

اي زمت، اۊ زمت بۊ کي عربي خلافت ؤ اينˇ پۊشتي ىعني قشري اسلام کي سؤنت ؤ اجماعˇ سر تأکيد دأشت، ايرانˇ مئن ضعيفأبؤ ؤ خۊ نۊفۊذه دسأجي هأدأ ولي اۊ طرفأجي هلئه صۊفيگري أخلاق ايرانه دنگيته بۊ. اي زمتˇ مئن، بۊىه'نˇ حۊکۊمت، مخصۊصاً عضدالدؤلهٔ ديلمي زمت پۊر أثر دأشت. اي زمت، خلافتˇ بسربؤن کمأبؤ ؤ هلئه تۊرکؤن ايرانˇ مئن زۊر نياته بؤن.[۸]

اسلامˇ أولي سده'ن (قرنؤن)، ايرانˇ مئن هلئه صۊفيگري سرأنىته، دۊ ته أصلي جرىان وير ؤ فلسفه مئن دبۊ کي کسکسؤنˇ همرأ مؤخالف بؤن؛ ىکته عقلگرا فيلسۊفؤن کي ىۊنانˇ فلسفه' بۊخؤنده بؤن ؤ گاگلف وگردؤنئه بؤن.[۹] اؤکته'ني شريعتمند جرگه'ن کي فلسفه همرأ دۊشمند بؤن.[۱۰] أولي جرگه همه چي مئن -حتی دينˇ مئن- عقله دأشتن ولي دومي جرگه عقل أني بردن شريعتˇ شرˇ مئن.

بۊىه'نˇ نقش[دچينواچين]

ولاديمير مينؤرسکي اي زمته ايراني مئنپرده دۊخؤنده.[۱۱] چۊن اي زمتˇ أصلˇ تفاقؤن بۊىه'نˇ قرنˇ مئن ؤ بغداد تا خۊراسؤنˇ هنشر دکته ؤ اي زمتˇ پيش أمأنˇ مئن، بۊىه'نˇ مؤدارا ؤ تساهؤل پۊر نقش دأشت؛ چۊن اۊشؤن، سؤنتي اسلامه بدئه، فلسفه ؤ فلسفي تشيعه توجه دأشتن.

ويشتر بۊخؤنين[دچينواچين]

سربس[دچينواچين]

  1. ۱۲۵۸ sack of Baghdad by Hulagu, the grand-son of Gengis-Khan. Matthew E. Falagas, Effie A. Zarkadoulia, George Samonis (۲۰۰۶). «Arab science in the golden age (۷۵۰–۱۲۵۸ C.E.) and today», The FASEB Journal ۲۰, pp. ۱۵۸۱–۱۵۸۶.
  2. Ahmad Y Hassan, Transfer Of Islamic Technology To The West, Part II: Transmission Of Islamic Engineering.
  3. موسی نجفی. انقلاب فرامدرن و تمدن اسلامی(موج چهارم بیداری اسلامی). چاپ دوم. موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ۱۳۸۸. ۲۴۹.
  4. اطلس تاریخ جهان برای دانش‌آموز، سیمون آدامز، مرجان نگهی، جمشید نوروزی؛ انتشارات افق صفحه ۶۶.
  5. Farmer, Henry George (1988), Historical facts for the Arabian Musical Influence, Ayer Publishing.
  6. Frieder, Braden K. Chivalry & the perfect prince: tournaments, art, and armor at the Spanish Habsburg court Truman State University, 2008 ISBN 1-931112-69-X, ISBN 978-1-931112-69-7
  7. Grierson, Philip Medieval European Coinage Cambridge University Press, 2007 ISBN 0-521-03177-X, ISBN 978-0-521-03177-6
  8. سید جواد طباطبایی. زوال اندیشهٔ سیاسی در ایران؛ گفتار در مبانی نظری انحطاط ایران. ۱۳۸۹. ص۱۸۷.
  9. سید جواد طباطبایی. زوال اندیشهٔ سیاسی در ایران؛ گفتار در مبانی نظری انحطاط ایران. ۱۳۸۹. ص۱۸۸.
  10. سید جواد طباطبایی. زوال اندیشهٔ سیاسی در ایران؛ گفتار در مبانی نظری انحطاط ایران. ۱۳۸۹. ص۱۹۰.
  11. سید جواد طباطبایی. زوال اندیشهٔ سیاسی در ایران؛ گفتار در مبانی نظری انحطاط ایران. ۱۳۸۹. ص۱۹۰.