کارگير:خوشحال
عجب روزگار گاب دکفته بازار غریبی عی سه!! سال76 بشنوستم که ایته "گاب" که کهکیلویه مین زندگی کودی خو صاحب هفت ماهه زاک بخورد!! وقتی اونه مار فرسه بیده خون از گاب مچه بیزیر فوه.هه مین مردم فرسی ایدی و او گاب مار بخورده شیره از اون دهن فکشه ایدی بیرون و اونه جسده بسوجانه ایدی. ا خبر مره یاد ایته ماجرا توده که سال 75 عمی گیلانه میان گرخانه منسان بترکسته بو! ایته از روستایان مین "ریسه خور" ی (گاو بومی گیلان) عی سه بو که اونه صاحاب ایته 7 ساله زاکی بو که دکفته بو روخان اب مین. او گاب انقدر خو شاخ بزه به زمین که عاقبت بمرد!! عمی "ریسه خور" عاطفه کویه او پیله دانه "گاب" عاطفه کویه؟؟!! ا حکایت مره یاد عمی اصیله گاب توده اونه نامم عی سه "ورزای نصفی" که کوهان داره و مارلیک شینه "ورزای نصفی" نمادی از عمی تمدن و عمی گیلان تاریخه. تاریخی که بیگانه و خودی! اونه رو تاختن دیریدی!!
اما گیلانین از عمی گذشته و تاریخ چقدر دانیم؟ اصلن باس بدنیم یا نه؟بی خبر مانستن از عمی تاریخ یعنی نشناختن عمی هویت. بی هویتی ایته پیله درده . ایجور ناخوشیه که دیر یا زود گیره عمی جامعه ی و تنها چیزی که عمی دستگیر به بی تفاوتی و غریبه پرستیه استانان دیگر پیش درید امن اوشانه پشت سر . هتو. امره دنده عقب شواوندریم!!! ایته چیز از عمی یاد بشو بهتر بگم : اونه گم کودیم! امن عمی "فخر" عبیره کودیم. باید ومجیم و اونو پیدا بکنیم.ادم که خو عزت و ابرویه از راه سر نبرده؟!! ا عقب ماندگی ای که گیلان دره اونه ریشه هه گمگشتگی مین نهه. "مارلیک" شاید عمی فخری ببه که عبیره بو. "فخر" اندر که گوییدی بدم نیه اگه بد بو که هرگز "افتخار" و "مفتخر" و "فاخر" و....فارسی مین خرم کلمه نبو. لازمه که اونه بدری اما نباس اونه بوفروشی که فروختن ان بد چیزیه. "فخر" ایجور قوت قلب یا ایجور عزت نفس . ادم غرور اجتماعی و ملی بجور بره. ادم بدونه ان نتنه راه به جایی بردن. ایبچه عمی اگاهی بجور ببریم تا به خودمان بیم تا بتانیم حرکت بکونیم. حرکت که بکونی برکت اونه دنبال سر عیه.--ناخوشی ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۸، ساعت ۲۳:۱۷ (UTC)ناخوشی