جرگه گب:املشی
هوای املش(شعر گیلیکی)
وقتی که هَنَه بهارِ زیبا
سبزابونَه تی دامونُ صحرا
بولبول خونَه داران گولِه سَر
جُو شونده دَرین بیجار کولِ سر
می دیل دَرَ تی هوایِ باغَه
تب دَرَ می جان تی وَسه داغَه
سیمکا گَنَه وارونِ توکونَه
دِ غوربَت مِین می جا نُبونَه
می مار نوخُسَه از آسِمُون کَت
خُودا بَدِ اِی گیلونَ برکت
دُید کونه یِنی چی واره وارون
ایی چوله بگیر بوشو آسِمُن
هیچ جا نَدَرَه هوای املش
زربیجارِ سل کولَ کونوم غش
املش لاکون سه شنبه بازار
دشتَکونو مو هیسم دیل آزار
مر یادِ جووانی هَنَه هَندِه
هیچ کَس خو جوونی هیچ چِه هندِه
وقتی دوتُوَ آفتُو تی کُو توک
نَهَارِ دَرین آلقیسی قاتوک
هفته بیجارو تر سیرِولگه
ییلاق تَرَ خوردَرین می مار گُو
هی جای می زَکِکون خالِی
ای زیندِگییَم عجب مثالِی
دوندون گِه دَری ندَری تو نون
به نون گِ رَسی نِدَری دوندون
............................
ترجمه:
وقتی بهار زیبا می آید
دامن کوه و صحرا سبز می شود
بلبل روی گل درختها می خواند
در مزرعه دارید خزانه برنج درست می کنید
دلم هوای باغ شما را می کند
تب دارم و بدنم برای شما داغ می شود
روی حلبی خانه که قطرات باران می خورد
دیگر در غربت جای من نیست
از صدای رعد و برق مادرم نمی خوابد
خداوند به گیلان برکت بدهد
می بینی باران طوری می بارد انگار زمین را دود گرفته
یک خط آب باران را سوار شو و برو بالای آسمان
هیچ جا هوای املش را ندارد
برای کنار استخر زربیجار غش می کنم
دختر های املشی در بازار سه شنبه
ظاهر می شوند و من ناراحتم
من باز به یاد دوران جوانیم می افتم
میدانید هیچ کس جوانیش را با چیزی عوض نمی کند
وقتی که آفتاب به نوک کوههای تو می تابد
و برای نهار شما خورشت آلو قیسی دارید
ترشی هفته بیجار و برگ سیر تازه دارید
خورشت"ییلاق تره" می خورید مادرم می گوید
آه جای بچه هایم خالی است
این زندگی هم عجب مثالی است
دندان که دارید نان برای خوردن ندارید
به نان که می رسی دندان ندارید که بخورید.
شعر و برگردان فارسی از: شهرام معقول -خرداد ٨٧