گب:تجن گوكه

تجن گوکه از زیبا ترین روستاهای گیلان در شهرستان آستانه اشرفیه است. این روستا محصولات کشاورزی درجه یک از جمله چای و برنج دارد. پل خشتی این روستا در سطح کشور بی نظیر است.(فرشاد قربانپور) تجن گوكه سرزمین جنگل و باران , برنج و نوغان , چای و صیفی جات پهنه رویش بنفشه ها , پامچالها , نیلوفرهای آبی و زیستگاه قوها و مرغابی های وحشی و هزاران گیاه چشم نواز و زیبایی های بیشمار دیگر . سرزمینی سرشار از حیات و مملو از نشاط كه طبیعت سحرانگیز آن به همان نسبت كه مایه پویش است و سختكوشی , الهام بخش آرامش است و نیروبخش اندیشه و خلاقیت . تجن گوكه , منطقه سرسبز و دل انگیز شمال در دوران زندگی خود همواره بدین شكل كه امروز می بینیم نبوده و حتی طبیعتش هم نتوانسته است شكل نخستین خود را حفظ كند . سرزمین تجن گوكه در طول تاریخ كهن خویش كه گاه و بیگاه بسان كانونی از آتش به پیكر سرد و بیروح منطقه گرمی بخشیده و نام آوران آن در سایه شوریدگی و عشقی كه به سرزمین خود می ورزیده اند بپا می خاستند. ((اسماعیل آزادبر))

تجن گوکه یکی از روستاهای شهرستان آستانه اشرفیه در استان گیلان در شمال ایران است. این روستا 5 کیلومتری غرب آستانه اشرفیه و جنوب شرقی دهستان كیسم واقع شده است. طول جغرافیایی آن 49 درجه، 54 دقیقه، 400 ثانیه و عرض جغرافیایی آن 37 درجه، 14 دقیقه، 50 ثانیه می باشد. و یکی از آبادی های بخش مرکزی دهستان کیسم می‌باشد. قدمت این روستا به بیش از یک هزار سال می‌رسد طبق تاریخ گذشته که مستند نیز می‌باشد. شاخه های زبان گنجشك , چنار , تبریزی , بید و انواع درختهایی است كه در نواحی مرطوب می روید مثل بلوط , نارون ، چنار , افرا , شمشاد , گردو , آلش , سروكوهی و سرخدار ( نوعی كاج) - دیده می شود . شاخه های موی وحشی به تنه درختان می پیچد و بالا می رود . در این قسمت رازك وحشی , انجیر , گوجه , گلابی و سیب وحشی فراوان است و همه جا از توتهای وحشی , نسترن های وحشی , پیچك و گلهای سرخ پوشیده شده است . هنگام بهار بنفشه, پامچال و دیگر گلهای جنگلی زمین روستا را به صورت فرشی زیبا می پوشاند. این روستا تشکیل یافته از چهار محله قدیمی که در اطراف آن واقع شده است این محله‌ها عبارتند از : بازار سر- رودکنار - انزل محله و علی آباد. دارای آب و هوایی معتدل مرطوب و عمده فعالیت مردم كشاورزی و دامداری، دارای باغات چای، توت، سبزیجات با كشت آبی و دیمی می باشد همچنین وجود گیاهانی چون گل بنفشه، ختمی به فراوان یافت می شود. مردم این روستا بیشتر به كار كشاورزی از قبیل پرورش كرم ابریشم و شالیكاری و در کنار مزارع برنج باغ چاى نیز وجود دارد. و بافتن زنبیل و برخى دست ساخته هاى حصیرى از سرگرمى هاى مردم این روستاست که به بازار عرضه مى شود. از نظر موقعیتی این روستا به روستاهای امیر هنده ، پنچاه ، بازکیاگوراب ، بازان ، تهام و به بخش های چهارده, کیسم راه دارد.ازمحصولات زراعی این روستا می‌توان به چای، برنج، بادام زمینی، صیفی جات و ابریشم اشاره کرد که آب این مزارع از رودخانه کیاسر که شاخه ای از سفیدرود است تامین می‌شود.این روستا دارای امکانات شهری مانند برق,تلفن,گازشهری وآب شهری شرب میباشد.در این روستا یک مکان زیارتی بقعه آقا سید حسین واقع است. میزان افراد باسواد این روستا 95 درصد می باشد. این روستا از جمله روستاهای كهن و تاریخی استان گیلان محسوب می شود كه آثاری نیز از گذشته تاریخ آن هنوز به یادگار مانده است با موقعیت حساسی كه این روستا بر سر راه اصلی بین منطقه به پس و به پیش ( در منطقه شرق و غرب گیلان قدیم ) واقع بود همیشه مورد نظر و حساسیت زمامداران گذشته قرار داشت. زبان اصلی منطقه با گویش و لهجه شیرین گیلكی و نژاد اصلی آریا از تیره كاس و گیل می باشد. دكتر منوچهر ستوده از این روستا در كتاب خود به عنوان یكی از روستاهای حادثه خیز تاریخی نام می برد و در كتاب خونینه های تاریخ دارالمرز نوشته دكتر محمود پاینده لنگرودی به كرار از آن و مردم و دلاوریهایشان یاد می شود همچنین در كتاب از آستارا تا استرآباد و كتاب تاریخ گیلان و دیلمان نوشته ظهیر الدین مرعشی و در سفرنامه رابینو و مشاهدات نزدیكش از این روستا در آن دوران، صحت حساسیت وجود این روستا در دل تاریخ گیلان روشن بود.